مقایسه اثر بخشی تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و غرقه سازی بر وسواس شستشوی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری

زمینه و هدف: اختلال وسواس جبری یک اختلال روانشناسی است که با تکرار افکار ناخواسته و ایجاد تصمیمات ناگهانی باعث کاهش عملکرد افراد می گردد لذااین پژوهش با هدف مقایسۀ اثر بخشی تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و غرقه سازی بر وسواس شستشوی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی- جبری انجام گردید.  روش بررسی : از بین 120 نفر از کل مراجعه‌کنندگان زن مبتلا به اختلال وسواس به مراکز روانپزشکی و مشاوره بیمارستان شهرستان آمل، 90 بیمار زن 20 تا 40 سال مبتلا به وسواس از نوع شستشو بر اساس پرسشنامه وسواس-اجبار ییل-براون و تشخیص روانپزشک انتخاب شده و به صورت تصادفی تعداد 48 نفر از بین آنها انتخاب سپس به صورت تصادفی در سه گروه شامل دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پرسشنامه وسواس ییل-براون به صورت پیش آزمون و پس آزمون در هر سه گروه اجرا شد. افراد وسواسی واقع در گروه آزمایشی، تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و تکنیک غرقه سازی را بصورت گروهی هر هفته به مدت یک ساعت و نیم دریافت کردند گروه کنترل در مدت انجام پژوهش در لیست انتظار بودند. در این تحقیق داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی نظیر تحلیل آزمون کوواریانس و طرح Anova به روش بونفرونی با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: با بررسی تفاوت میانگین های بین دو گروه تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و تکنیک غرقه سازی به میزان 666/4– تفاوت وجود دارد که این تفاوت در سطح 05/0 معنا دار است که این نتیجه نشان می دهد که آموزش تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ بیشتر از غرقه سازی در کاهش شدت علائم وسواس موثر است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داده که بین اثر بخشی تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ و غرقه سازی در کاهش شدت علائم وسواس شستشو در بیماران مبتلا به اختلال O.C.D تفاوت وجود دارد. همچنین تکنیک مواجهه همراه جلوگیری از پاسخ در کاهش شدت علائم وسواس موثرتر از غرقه سازی است.لذا روانشناسان و سایر درمانگران میتوانند برای کاهش شدت وسواس از تکنیک فوق استفاده نمایند.